بِسْم‌اللّٰه الرَّحْمٰنِ الرَّحیم

وَ بِهِ ثِقَتی

شکر و سپاس فراوان، به‌عدد ستارهٔ آسمان، و قطرهٔ باران، و برگ درختان، و ریگ بیابان، و ذرّه‌های‌ زمین و آسمان، مر آن خدای را که یگانگی صفت اوست و جلال و کبریا، و عظمت و عُلا، و مجد و بها خاصیت اوست.

اولین نوشته رو اختصاص میدم به ستایش خدای یکتا. البته امیدوارم همه‌ی نوشته‌هام به نوعی در ستایش او باشه. متن بالا از دیباچه کتاب «کیمیای سعادت» نوشته امام محمد غزالی هست. ولی میخواستم خودم هم متنی در ستایش خدا بنویسم:

ای خدای یکتا، بخشنده، مهربان، بلندمرتبه، حاضر، بی‌نیاز، دانا، توانا، عادل، پاک، راهنما، شفابخش، خدایی که عشق، خوبی و روشنی از توست، فقط تو را میپرستم، فقط تو را ستایش میکنم، فقط در راه تو قدم برمیدارم، فقط تو را میبینم، فقط از تو میخواهم و فقط تو را میخواهم.